UWAGA: Gatunek jest zaliczany do inwazyjnych gatunków obcych i objęty zakazem chowu, hodowli, oferowania do sprzedaży i zbywania. Pod żadnym pozorem NIE UWALNIAJ gatunku do środowiska naturalnego.
Jest to niewątpliwie bardzo ciekawy gatunek raka słodkowodnego. Pochodzi z Ameryki Północnej Stanów Zjednoczonych i Meksyku.
Raki te charakteryzują się bardzo ciekawym ubarwieniem. Naturalnie jest ono czerwono-brązowe. Zostały jednak wyhodowane różne formy barwne tego skorupiaka.
Jak jest zbudowany i jak rozróżnić płeć?
Rak luizjański posiada chropowaty pancerz i dość wydłużone, a zarazem bardzo masywne szczypce. Samca odróżniamy od samicy patrząc na podbrzusze i szczypce. Nie posiada on widocznego zbiorniczka nasiennego (znajdującego się w centralnej części pomiędzy 4 i 5 odnóżami krocznymi). Oprócz tego samica ma mniejsze szczypce, a dwie pierwsze pary odnóży odwłokowych u samca są skierowane w stronę brzucha.
fot. Mariusz Król - Rak luizjański biały
Czy rak ten powoli staje się plagą?
Skorupiak ten dostępny jest w handlu praktycznie na całym świecie. Niestety oprócz dostępności w handlu jego formy można spotkać w potokach, strumieniach, czy niewielkich zbiornikach jak stawy. Przystosował się on do życia w wielu różnych miejscach. Dlatego też należy uważać na jego populację, ponieważ stał się w naturze gatunkiem inwazyjnym. Skutkuje to wypieraniem przez niego z siedlisk skorupiaków pierwotnie występujących na danych obszarach.
Odporność to podstawa!
Zwierzę jest bardzo odpornym skorupiakiem i toleruje on wiele warunków środowiskowych (co zapewne przyczyniło się do wspomnianego wyżej jego rozpowszechnienia). Jest odporny również na niskie temperatury, czy słabe natlenienie.
Kopiemy, kopiemy, kopiemy...
W naturze kopią i to dość długie nory w formie tuneli. Musimy więc liczyć się z możliwością podkopywania kamieni, roślin, czy innych elementów w naszym zbiorniku.
Aktywność, powolność, agresywność!
Jak większość raków także Procambarus clarkii aktywny jest głównie nocą. Oprócz tego gatunek należy do agresywnych, ale i powolnych. Stąd też możliwość łączenia tego skorupiaka z innymi szybszymi od niego np. krewetkami oraz zwinnymi rybami akwariowymi. Podczas wzrostu, rak zrzuca wylinkę. Ukrywa się wtedy do czasu stwardnienia nowego pancerza i oczywiście właśnie wtedy jest o wiele bardziej narażony na ataki, chociażby ze strony innych osobników. Hodowane pojedynczo są znacznie bardziej agresywne, niż w grupie. Powód tego jest bardzo prosty. Mając kilka raków ustalana jest między nimi hierarchia. Najsilniejszy i dominujący osobnik ma największe szczypce. Ze względu na ich agresję zdecydowanie należy unikać innych agresorów (drapieżnych ryb), czy ryb z weloniastymi płetwami.
UWAGA:
Długość szczypiec dominującego skorupiaka może wynieść nawet połowę długości całego osobnika.
Zbiornik dla raków
Oczywiście im szersze i dłuższe akwarium, tym lepsze. Ma tutaj znaczenia powierzchnia dna, która będzie stanowiła terytorium osobników. Oprócz tego urządzając dla nich zbiornik należy pamiętać o dużej ilości różnego rodzaju kryjówek. W tym celu układamy w groty różnego rodzaju kamienie, korzenie, czy rurki pcv. Pamiętamy również o bardzo silnej filtracji. Woda musi być mocno natleniona (mimo tego, że potrafią przystosować się do słabego natlenienia w naturze). Woda mętna, ale nie zabrudzona z mocnym oświetleniem. Wymagają średnio twardej wody o temperaturze od 16°C do 25°C oraz pH od 5,6 do 8,0.
fot. Mariusz Król - Rak luizjański biały wylinka
Raki posiadają skrzela!
Co bardzo ważne, mimo iż raki mogą przebywać na lądzie przez pewien okres, to posiadają one oczywiście skrzela. Oddychają tlenem rozpuszczonym w wodzie, a ich "lądowy" pobyt może trwać tylko do momentu, gdy nie wyschną im skrzela.
Co jedzą raki?
Raki są mięsożerne, dlatego też karmimy je ślimakami, szczątkami padłych zwierząt, robakami, pokarmami mrożonymi i pokarmami żywymi. Najważniejsze w pożywieniu jest to, aby opadało ono na dno. Oprócz tego dietę urozmaicamy oczywiście jak najczęściej, a także można pokusić się o podawanie suchego pokarmu pochodzenia zwierzęcego. Trzeba pamiętać o niezbędnych składnikach diety raków. Raz na jakiś czas należy położyć na dnie szyszki olchy, liście buku, dębu, lub migdałecznika. Przed włożeniem ich do zbiornika powinny być czyste i sparzone wrzątkiem. Dzięki nim minimalizujemy możliwość pojawienia się u skorupiaków rdzawej plamistości, czyli wrzodów pancerza.
Jaja pod odwłokiem
Rozmnażanie tego gatunku wygląda tak jak u innych raków. Samica nosi pod odwłokiem jaja przez okres, który jest uzależniony od temperatury wody. W cieplejszej wodzie raki wykluwają się szybciej, a sam proces noszenia jaj może trwać do 6 tygodni. Jeżeli jajeczka są koloru pomarańczowego, to są obumarłe. Te które są zapłodnione mają kolor czarny. W czasie sezonu rozrodczego samica może mieć nawet 600 jaj! Przy jednej samicy należy odseparować ją od samca, gdy zauważymy że nosi jajeczka. W przeciwnym wypadku samiec będzie chciał z nią ciągle współżyć, przez co samica może paść.
fot. Mariusz Król - Rak luizjański biały
Mama broni młodych!
Po wylęgu samica opiekuje się i chromi młode. Trwa to nawet do kilku tygodni w akwarium i kilku miesięcy w naturze.
Smacznego?
Gatunek ten jest spożywany przez ludzi głównie w Stanach Zjednoczonych. Oczywiście mowa tutaj o formie dziko żyjącej. Określane są one mianem langusty, choć nie należy ich mylić z morskim skorupiakiem.
Moim zdaniem gatunek jest wart polecenia wszystkim akwarystom, którzy lubią różnego rodzaju skorupiaki.
