Opisy ryb


Zainteresowany reklamą? Napisz do Nas!


fot. Mariusz Król - Wielkopłetw wspaniały

Rodzina:

Guramiowate Osphronemidae

Pochodzenie:

Azja południowo-wschodnia, Chiny, Tajwan, Wietnam, Archipelag Malajski, Korea; zasiedla płytkie stojące wody takie jak np. pola ryżowe, bagna, kanały nawadniające.

Wielkość:

Samce do 10 cm, samice do 7 cm.


fot. Mariusz Król - Wielkopłetw wspaniały

Dymorfizm płciowy:

Samica jest zwykle mniejsza, posiada mniejszą płetwę ogonową i jest pełniejsza w partii brzusznej. Samce są barwniejsze.

Akwarium:

Minimum 60 cm długości, po bokach i z tyłu posadzone rośliny tworzące gąszcz. Podłoże ze żwirku lub piasku, dekoracje w postaci korzeni, łupin orzecha kokosowego, kamiennych grot itp. Wielkopłetw wspaniały jest bardzo tolerancyjny, jeśli chodzi o właściwości fizyczno-chemiczne wody, niemniej jej parametry powinny się zawierać w przedziale: temperatura 16-26 C, pH 6,0-8,0.

Rozmnażanie:

Łatwe. Akwarium tarliskowe napełnione wodą do wysokości 15-20 cm, wyposażone w 1-2 kryjówki, służące samicy lub słabszym samcom jako schronienie przed wyjątkową w czasie zalotów napastliwością samca. Wskazane jest też umieszczenie roślin pływających (np. wgłębki) pomocnych samcowi przy budowie pienistego gniazda. Doskonałą stymulacją do tarła jest dolanie świeżej wody i podniesienie jej temperatury do 26-28 C. Efektowne tarło odbywa się pod wcześniej przygotowanym przez samca pienistym gnieździe. Ikra jest umieszczana przez samca w pienistym gnieździe, który też sprawuje opiekę nad nią a później nad larwami. Po tarle samice należy natychmiast odłowić. Gdy narybek rozpocznie samodzielne pływanie należy go karmić w początkowym okresie najdrobniejszym pokarmem w postaci pierwotniaków a później larwami solowca. W tym też czasie należy usunąć samca z akwarium tarliskowego, który stanowi zagrożenie dla narybku.

Pokarm:

Pokarmy sztuczne pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, żywe i mrożone larwy owadów. Preferuje pokarm żywy.

Charakterystyka ogólna:

Legenda akwarystyki, jeden z pierwszych gatunków hodowanych w akwariach już w XIX wieku. Swoją popularność zawdzięczał i zawdzięcza niepospolitej urodzie i łatwości hodowli - jest rybą doskonale nadającą się dla początkujących akwarystów. Latem można go hodować również w oczku wodnym na wolnym powietrzu. Młode ryby są łagodne, wraz z wiekiem stają się agresywne i napastliwe w stosunku do przedstawicieli własnego i innych gatunków. W zbyt małym lub niewłaściwie urządzonym akwarium może to prowadzić do strat w obsadzie akwarium. W zależności od wielkości akwarium hodować je można w mniejszej lub większej grupce trzech i więcej egzemplarzy, zawsze z przewagą ilościową samic nad samcami. Ciało wydłużone, bocznie spłaszczone. Podstawowe ubarwienie beżowo-błękitne, na bokach czerwone pionowe pasy. Płetwy: grzbietowa, ogonowa i odbytowa wydłużone i "obfite", koloru czerwonego.

Źródła:

Magazyn Akwarium

Atlas Ryb Akwariowych - Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt.

© Akwarysta.EU 2014 - 2024

Wszelkie prawa zastrzeżone. Kopiowanie całości, lub części zamieszczonych materiałów zabronione!