Rodzina:

Zbrojnikowate Loricariidae

Pochodzenie:

Ameryka Południowa, dorzecze rzeki Paragwaj. Szybko płynące, niezbyt głębokie strumienie i cieki wodne w żwirowym podłożu.

Wielkość:

do 12 cm długości.

Dymorfizm płciowy:

Rozróżnienie płci młodych osobników jest bardzo trudne, dojrzałe samce w odróżnieniu od samic posiadają na bokach głowy oraz płetwach piersiowych szczecinowate wyrostki.

Akwarium:

Minimum 80 cm długości. Dekoracje w postaci korzeni, kamiennych grot, rurek z PCV. Można posadzić również rośliny, których ryby te nie niszczą. Podłoże piaszczyste lub ze żwiru o gładkich krawędziach. Wskazanie zamontowania wydajnej pompy powodującej prąd wodny przy dnie. Woda dobrze napowietrzona, wolna od zanieczyszczeń chemicznych i biologicznych, często częściowo podmieniana, miękka do twardej o temperaturze 20-25 C, pH 6,5-7,5.

Rozmnażanie:

Niezbyt trudne. Tarło warunkuje zapewnienie odpowiedniej jakości wody i diety na bazie pokarmów roślinnych. Jako miejsce składania ikry najlepiej sprawdza się rurka PCV, odpowiednia do długości wycierającej się pary oraz średnicy 3-4 cm. Samica składa około 100-200 ziaren ikry koloru zielonego. Po około tygodniu wylęgają się młode. Ikry i narybku strzeże samiec. Młode najlepiej karmić naupliusami artemii, dafnią i oczlikami. Gdy nieco podrosną należy wprowadzać pokarmy pochodzenia roślinnego.

Pokarm:

Glony, sałata, zielony groszek, pokarmy sztuczne na bazie roślinnej w postaci tabletek i płatków. Żeruje głównie nocą dlatego pożywienie dla Rineloricari należy podawać po zgaszeniu światła w akwarium.

Charakterystyka ogólna:

Tego zbrojnika kupuje się często jako małą rybę do małego akwarium, ale należy go pielęgnować w większych zbiornikach. Ta bardzo atrakcyjna nowość na rynku akwarystycznym nie zwróciła uwagi hobbystów, przytłoczona zapewne liczbą i różnorodnością zbrojników coraz to sprowadzanych z najodleglejszych zakątków świata. W handlu dostępne są zazwyczaj bardzo młode osobniki o długości 4-5 cm, które wymagają odpowiedniej troski. Należy je wybiórczo karmić, w przeciwnym razie będą rosły bardzo wolno lub zginą. Najlepiej hodować je w osobnym zbiorniku, dopóki nie osiągną odpowiednich rozmiarów umożliwiających bezpieczne wsiedlenie ich do akwarium wielogatunkowego, czyli tzw. towarzyskiego. Łagodnie usposobiona, nie zawadzająca innym, ryba. Przebywa najczęściej w przydennej strefie. Nadaje się do hodowli w akwarium towarzyskim wraz z innymi spokojnymi gatunkami. Skuteczna w zwalczaniu plagi glonów. Ciało wydłużone, spłaszczone. Ubarwienie w kolorze szarym i oliwkowo-brązowym. Na spodniej części głowy przyssawka.

Źródła:

Magazyn Akwarium

Atlas Ryb Akwariowych - Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt.