Rodzaj:

Choroba wywołana wiciowcami.

Symptomy:

Niektóre gatunki wiciowców przystosowane są do życia w jelitach ryb. Żyją one tam, żywiąc się strawionym przez ryby pokarmem. Dla wielu gatunków ryb nie jest to szkodliwe, a ich samopoczucie nie pogarsza się nawet przy silnym ataku. Inne gatunki w przypadku zaatakowania pasożytem wykazują wyraźne objawy chorobowe. W przypadku wielu gatunków pielęgnic dochodzi do wystąpienia objawów chorobowych, gdy zostaną zainfekowane wiciowcami jelitowymi w połączeniu z innymi czynnikami osłabiającymi organizm, jak nieprawidłowe żywienie, niedobór składników mineralnych, niedobór witamin lub sytuacje stresowe. Ubarwienie ryb ciemnieje, stają się one strachliwe i cierpią na brak apetytu. Wiciowce jelitowe rozmnażają się szczególnie dobrze przy nieodpowiednim i ubogim w substancje balastowe pożywieniu. Tym samym karmienie mięsem zwierząt ciepłokrwistych prowadzi się do szybkiego mnożenia się tych wiciowców. W przypadku ekstremalnych ataków zwierzęta chudną, a obrzeża ich płetwy ulegają postrzępieniu. Powodem tego jest niedobór substancji odżywczych, witamin i minerałów, gdyż pobierane są one przez wiciowce w jelicie i nie dostarczane organizmowi ryby. Większość gatunków ryb nie przystosowała się w toku swojej ewolucji do trawienia mięsa zwierząt ciepłokrwistych. Ich układ pokarmowy zoptymalizowany jest do trawienia organizmów wodnych. Dlatego też białka i tłuszcze z mięsa zwierząt ciepłokrwistych nie ulegają wystarczającemu strawieniu. Niestrawione białka służą wiciowcom i bakteriom jako źródło pożywienia. W kale znajduje się jeszcze wiele niestrawionego białka, które prowadzi do rozmnożenia się bakterii w wodzie, zanieczyszczenia filtra i szybkiego wzrostu zawartości azotanu.

Środki zapobiegawcze:

Właściwe i zróżnicowane żywienie przy pomocy karm markowych firm zapobiega rozmnożeniu się wiciowców jelitowych. Ich składniki są w optymalny sposób przystosowane do żywienia ryb i ulegają całkowitemu strawieniu. Podczas długofalowych badań wiele stad zaatakowanych ryb dyskowców zostało w bezstresowych warunkach i przy zachowaniu optymalnego żywienia wyhodowanych bez podawania żadnych preparatów leczniczych. Ryby wzrastały prawidłowo, a tarło następowało po osiągnięciu dojrzałości płciowej w wieku między dziesiątym a dwunastym miesiącem. Nie miały one żadnych trudności przy zwalczaniu mnożących się w jelitach wiciowców w oparciu o własny system immunologiczny. Chorobę można leczyć preparatami SERA baktopur direct lub SERA bakto Tabs. Substancja czynna zwalcza bakterie i redukuje liczbę wiciowców. Długotrwały efekt można osiągnąć jednak dopiero wówczas, gdy zmieni się pożywienie i poprawi warunki hodowli.

Cykl rozwojowy:

Brak opisu.

Uwagi:

Najczęściej jelita zaatakowanych ryb są zainfekowane nie tylko przez wiciowce lecz również przez różne rodzaje bakterii. Jeśli ryby są zestresowane, ich system obrony ulega osłabieniu, umożliwiając pasożytom masowe mnożenie się. W następstwie tego samopoczucie ryb pogarsza się i wydają one biały kał.